Bilemiyorum...

İlk kez 1 haftalık bir ara verdim yazmaya. Nedenleri ise çok sıradan. Sadece yoğunluk ve içimden gelmediği üzere boşvermişlik !

-2 günlük bir eğitimden sonra yakalanan farkındalıklar, önemli karar aşamaları, kadınlar günü anlam ve önemi, organizasyonlar, utanç verici spor müsabakaları ve gündemi derinden yaralayan ölümleri geride bıraktığımız koca bir hafta geldi geçti. Hangisini tek tek ele alsam bilemiyorum...
-Konular birikince de pozitif ve negatif duyguları aynı anda tek bir başlık altında toplayamayacağım için vazgeçiyorum. Söylenecek ve sesimizi çıkarmamız gereken çok şey var aslında. Bir müddet sonra herşey alışılageliyor ve etkisini yitiriyor diye mi susuyoruz? Yoksa herzaman benim de arkasında durduğum bazı prensiplerim gibi, herşeyin bir zamanı var diye ısrarla onu mu bekliyoruz? bilemiyorum...
-İnsanlar kendilerini geliştirmek, daha iyi bir yaşama kavuşmak, mutluluğu ve acıları kendi çevresinde yaşamak yerine her daim başkasıyla uğraşıyor ve önce kendisine sonra çevresine zarar veriyor. Bunun saçma bir davranış olduğunu bizler uyararak mı göstermeliyiz yoksa bu tip insanları kendi hallerine mi bırakmalıyız bilemiyorum...
-Herkes açık sözlü ve dürüst insan arıyor kendisine iş arkadaşı, eş, sevgili, dost veya ortak olarak. Ama işin ucu menfaatlere dayananınca bu durum tam tersine dönüyor. Ama şekerim O işin aslı tam olarak öyle olmuyor'a geliyor sonrasında. Bu durumda ben miyim dürüst sen misin çakal diyesim geliyor ama onu bile kaldıramadıkları için söylenmiyorum. Sonuç böyle olunca da  kim haklı bilemiyorum...
-Ülke olarak çok zor zamanlar ve harekete geçmemiz gereken günlerden geçiyoruz. Sussak sürekli sömürülüyor konuşsak siyasete karışmış gibi ötekileştiriliyoruz. İnsan olarak bile üzüntümüzü dile getirmek neyin suçu bilemiyorum...
-Beklemek yerine her türlü harekete geçmek benim hayat felsefem, yaşam biçimim... Değişim bana gelmeyince ben ona gitmek istiyorum. Bu her konuda böyle olmuştur kendimi bildim bileli. Sürekli söylenip hiçbirşey yapmayanlara da gıcık olurum sırf bu yüzden. İşinde, aşkında, ailende ne ile ilgileniyorsan kısacası yaşamında, ya seveceksin ya terkedeceksin o durumu arkadaş ! Hem söylenip hemde beklemenin faydasını ben göremiyorum kimse kusuruma bakmasın. Yerimde sayacaksam dışardan gelen etkileri beklemenin anlamı ne? bilemiyorum...

Başlıktan da anlaşılacağı üzere şu sıralar kafam epey karışık. Ne istemediğimi biliyorum. İşte, aşkta, başarıda ve sosyal yaşantımda...O konuda netim birçok kendini bilen insan gibi...Ama iş tam olarak ne istediğine ve hangi köprüleri yakıp hangilerini geçmeye gelince... İşte tam bu noktada hangi tarafa daha yakınım onu bilemiyorum...