Haber almaktan en korktuğum şekilde gece uyurken telefonum ısrarla çalmaya basladi,
Bisey oldu...
Ve ben telefonda bagirarak aglayan ve bana hemen evden çıkmamı soyleyen sesi duymadan. anlamaya calisirken coktan arabaya binilip yol gidildi...
Bisey oldu...
2 saat once yemekte beraber oldugum ailem perisan oldu ama benim beynim olan-biteni inkar etti.
Bisey oldu...
Saat 22:00da arkadaslarimlayim birazdan eve gecerim diye konustugumuz cocuk 23:00da yok idi....
Bisey oldu...
Anne yarısi derler bana. teyzosların en eglencelisi, maclarda dayilarin dayisi, seyahatlerde oda arkadasi, ozel konularin sirdasi, ergenlerin cilgin-havali ablasi, son 20 senenin ilk kez verilen tum unvanlari bir anda elimden gitti.
Bisey oldu...
Buyuturken her duyguyu ayni anda yasadigimiz, cok sikarsak kacar serbest biraksak naifligiyle baskalarina kanar korkusuyla ustune titredigimiz ilk goz agrimiz biyere gitti...
Bisey oldu...
20 yaşına girmesine 2.5 ay kala "'çocuk yok çocuk gitti'"
Bisey oldu...
Trafik kazasi denilemeyecek kadar elim ve sacma bir kazada ucarak kus olan çocuğumuzu cicek gibi gömüp -sulayip eve gelindi.
Bisey oldu...
Giden herkesin ardindan altin vurusu Efe"miz yapti ve takvimler ağustostan sonrasini hic bilmedi.
Bisey oldu...
Ve artik hicbir renk eskisi gibi degildi..!!!
Bisey oldu...
Teselliler faydasız, isyan etmeden yasamaya devam etmek de imkansiz gibi biseydi...!
