Son yardim !

Gecikmiş bir ilkyardım konusundan sonra bir problem çıkarmakta hiç gecikmeyen ben ''işte geldim burdayım, ben bu işte ustayım'' diyerek yazıma başlıyorum, tabiki sargılarda görünen baş parmağım ile..

Görünmez kaza, iş kazasının en saçma şekli yada sakarlıkta bir dünya markası olmak gibi ana başlıklarından yola çıkarak başıma gelen olayı hemen hızlıca özetliyorum :) Düşünün ki elinizde bir lastik var ve ucunda kocaman bir iğne. Biryandan görüntülü olarak annenizle telefonda konuşuyorsunuz biryandan da elinizdeki işleri yavaş yavaş halletmeye çalışıyorsunuz. Elinizdeki iş kişiye özel bir tasarım işi ve günlerce sürse bile bitirmek zorundasınız çünkü aynı zamanda keyif alıyorsunuz. Ama sakin sessiz yürütmeniz gereken bir konu çünkü dikkatiniz dağılınca o gergin lastikteki iğne elinizden kaçıp diğer parmağınızdan tak diye girip diğer taraftan pat diye çıkıveriyor !!! Evet şimdi 20 saniye durun ve gözünüzün önüne kendi başınıza geldiğini getirin. Eğer hala bayılmadıysanız yazıyı okumaya devam edebilirsiniz :)))
O an daha büyük birşeyde olabilirdi fakat düşündüğünüz tek şey, hayat duruyor sanki, çünkü telefon ekranının diğer ucunda anneniz size bakıyor sizde parmağınıza bakakalıyorsunuz dolayısıyla hiçbirşey .
Ben bu tip durumlarda, eğer ki yanımda benden daha panik yada her konuda daha aşırı bir insan olması halinde inanılmaz soğukkanlı ve otokontrollü bir insan olup çıkıyorum. garip ama gerçek ! yine aynı şey oldu. Anneme seni 2 dk sonra arayacağım diye telefonu kapattığım gibi üzerimde pijamalar, elimde saplı bir iğne ve tek başıma arabaya atladığım gibi acilde alıyorum soluğu. Doktora yalvardım çıkarmayın böyle kalsın bu iğne diye. Çünkü adam penseyle çıkaracak, ortalığı kan götürecek ve benim o cool tavrım o an orada bitiverecek ! Çünkü dokununca acıyor, dokunmazsa bi ömür onla yaşarım gibi geldi nedense :) sonunda çılgın doktorum beni konuştura konuştura gerçekten de penseyle o iğneyi ordan çıkardı ve tetanoz aşısını acımadan yaptı. (neyse sinirlenince kudurup saldırmaya az kalmıstı, iyi oldu isirsamda bisey olmaz artik)

Tüm bu trajikomik olayları belgelemek için de her anımı resme aldım çünkü anlatsam kimse bukadarana inanmaz hatta abarttığımı sanırdı...Neyseki burdan paylaşmıyorum ve kendime güvendiğim her konuda olduğu gibi bunda da belgelerim var, anı olarak da çocuklarıma saklayabilirim :)
Zaten butun sirkete teek tek anlatmak zorunda kaldim. Ne sehittir ne gazi **k yoluna gitti Niyazi diye :)

sakin sakin oturdum islerimi yaptim Allahtan gelen gidenim cok ben surekli eski departmanimdayim derken gun bitti.. Zaten asiri sicak bende bandajlarimla nasil denize girerim planlari yaparak bu haftayi bitiriyorum. Kendinize iyi bakin mukayet olun olaylara karismayin tek parca halinde yasayin dileklerimle ayriliyorum...